Przejd藕 do g艂贸wnej zawarto艣ci

Polecane

Nasze sposoby na zim臋 - jak i czym dbamy o siebie zim膮.

Okres zimowy dla naszego organizmu zaczyna si臋 tak naprawd臋 ju偶 od listopada, a w zasadzie jak temperatura spada poni偶ej 5 stopni. W贸wczas otulamy si臋 szalami, zak艂adamy czapki i ubieramy si臋 cieplej. Jednak nasza twarz z regu艂y pozostaje odkryta  i nara偶ona na bezpo艣redni kontakt z zimowym powietrzem, kt贸re cz臋sto powoduje zaczerwienienia, powierzchniowe przemro偶enia i przesuszenia sk贸ry twarzy. Warto pomy艣le膰 r贸wnie偶 o d艂oniach, bo w艂a艣nie one czasem bole艣nie odczuwaj膮 niskie temperatury i nale偶y zadba膰 o nie. Jakie zagro偶enia czyhaj膮 jeszcze na nas w zimie? Pr贸cz niskich temperatur, bardzo niekorzystnie na nasz膮 sk贸r臋 wp艂ywaj膮 jeszcze - wiatr, du偶e r贸偶nice temperatur gdy wchodzimy do ciep艂ych, ogrzewanych i suchych pomieszcze艅, oraz tak mocno w ostatnim czasie opisywane zjawisko smogu. R贸wnie偶 mocne s艂o艅ce podczas mro藕nych dni z racji tego, 偶e jest nisko i 艣wieci nam prosto w twarz, powoduje przyspieszony proces fotostarzenia naszej sk贸ry.  Jak temu mo偶emy zaradzi膰? Jak wzm

Poznaj swoj膮 sk贸r臋馃挄

Witam Was dzisiaj, w ten pi臋kny, chocia偶 niezbyt ciep艂y dzie艅.
Rozpoczynaj膮c cykl blog贸w po艣wi臋conych przede wszystkim produktom tianDe, nie spos贸b zacz膮膰 od ma艂ego wprowadzenia na temat budowy ludzkiej sk贸ry, funkcji jak膮 spe艂nia i mo偶liwo艣ci, jakimi obdarzy艂a j膮 natura.
Poznaj swoj膮 sk贸r臋.
 Sk贸ra — to „koperta” ludzkiego cia艂a, zawieraj膮ca opis ca艂ej jego biografii i b臋d膮ca jej str贸偶em. Sk贸ra znosi ogromne przeci膮偶enia: suche powietrze w pomieszczeniu, zimno i gor膮co, zanieczyszczone powietrze, pal膮ce s艂o艅ce — te wszystkie czynniki prowadz膮 do powstawania problem贸w.
Wed艂ug ilo艣ci i r贸偶norodno艣ci pe艂nionych funkcji, sk贸ra znacz膮co przewy偶sza pozosta艂e organy. Odgrywa rol臋 trzeciego p艂uca — oddycha, dzi臋ki czemu utrzymywana jest sta艂a temperatura organ贸w wewn臋trznych. Opr贸cz tego, sk贸r臋 mo偶na por贸wna膰 do
s艂u偶by granicznej: oddziela wewn臋trzne organy od 艣wiata zewn臋trznego, jednocze艣nie pozwalaj膮c im na sprawne wsp贸艂dzia艂anie.
W taki oto spos贸b pow艂oka zapobiega przedostawaniu si臋 do organizmu szkodliwych bakterii, chemikali贸w, a tak偶e wyprowadza toksyny i produkty przemiany materii, uczestniczy w przemianie wodno-solowej, bia艂kowej, w臋glowodanowej. Opr贸cz tego,
sk贸ra spe艂nia funkcj臋 regulacyjn膮 ( reguluj臋 syntez臋 witaminy D, niezb臋dnej dla wzrostu i dostarczania ko艣ciom wapnia); informacyjn膮 (przekazuje sygna艂y do m贸zgu za pomoc膮
500 receptor贸w nerwowych, umieszczonych na ka偶dym jej centymetrze kwadratowym); odporno艣ciow膮 (podstawowymi elementami uk艂adu odporno艣ciowego sk贸ry s膮 kom贸rki
Langerhansa); termoregulacyjn膮 (reguluje wymian臋 ciep艂a pomi臋dzy organizmem i 艣rodowiskiem zewn臋trznym; podczas zw臋偶ania naczy艅 ciep艂o jest zatrzymywane w organizmie, przy rozszerzeniu — nast臋puje jego oddawanie).
Budowa sk贸ry.
Sk贸ra jest najwi臋kszym organem: u doros艂ej osoby jej obszar stanowi 艣rednio dwa metry kwadratowe, a jej masa o oko艂o 3 razy przewy偶sza mas臋 w膮troby (najwi臋kszego organu ludzkiego organizmu) i wynosi oko艂o 15% ca艂kowitej masy cia艂a.
Sk贸ra posiada 150 zako艅cze艅 nerwowych, ponad 3 miliony kom贸rek, oko艂o 100-300 gruczo艂贸w potowych i 1 kilometr naczy艅 krwiono艣nych. Uk艂ad krwiono艣ny sk贸ry mie艣ci w sobie trze膰 ca艂ej krwi kr膮偶膮cej w organizmie — 1,6 litra.
Sk贸ra sk艂ada si臋 z trzech podstawowych warstw : nask贸rka (epidermisu), sk贸ry w艂a艣ciwej (dermy) i warstwy podsk贸rno- t艂uszczowej. Epidermis — to g贸rna, najcie艅sza warstwa: jej grubo艣膰 mo偶na por贸wna膰 do grubo艣ci kartki papieru, ale to w艂a艣nie epidermis zapewnia wiele w艂a艣ciwo艣ci ochronnych sk贸ry. Sk艂ada
si臋 z pi臋ciu warstw kom贸rek; na najni偶szym poziomie —
podstawowym– przebiegaj膮 procesy przemiany materii i powstaj膮 nowe kom贸rki. Stopniowo, kieruj膮c si臋 do g贸ry, trac膮 one swoje j膮dro i staj膮 si臋 kom贸rkami rogowymi. W ten spos贸b, g贸rna warstwa (rogowa) epidermisu sk艂ada si臋 z „martwych” kom贸rek, z艂uszczaj膮cych si臋 w ci膮g艂ym procesie odnowy sk贸ry.
Cz艂owiek codziennie traci oko艂o 1 grama 艂usek rogowych. W艂a艣nie z nich sk艂ada si臋 wi臋ksza cz臋艣膰 domowego kurzu — 70%. Sk贸ra, kt贸r膮 cz艂owiek „zrzuca” w ci膮gu swojego 偶ycia, mo偶e wa偶y膰 do 18 kilogram贸w. Opr贸cz stanowi膮cych wi臋kszo艣膰 keratynocyt贸w,
epidermis zawiera melanocyty, pe艂ni膮ce funkcj臋 pigmentacyjn膮, kom贸rki Langerhansa i limfocyty.
Derma sk艂ada si臋 z dw贸ch warstw — brodawkowatej i siatkowatej. Warstwa brodawkowata otrzyma艂a swoj膮 nazw臋 z powodu istnienia du偶ej ilo艣ci brodawek, wnikaj膮cych do epidermisu. Tworz膮 one rysunek na powierzchni sk贸ry, posiadaj膮cy indywidualny charakter.
Ten fakt jest wykorzystywanyw kryminalistyce — przy
rozpoznawaniu odcisk贸w palc贸w. Siatkowa warstwa dermy  powstaje dzi臋ki pot臋偶nym p臋czkom w艂贸kien kolagenowych i sieci elastycznych w艂贸kien. G艂贸wne kom贸rki dermy — fibroplasty — to swojego rodzaju „fabryka” produkuj膮ca elastyn臋, kolagen i kwas
hialuronowy. P臋czki w艂贸kien kolagenowych zazwyczaj przechodz膮 w dw贸ch kierunkach: jedne le偶膮 prostopadle na powierzchni sk贸ry, drugie — na skos. Razem tworz膮 sie膰, budowa kt贸rej jest okre艣lana funkcjonalnym przeci膮偶eniem sk贸ry. Na obszarach otrzymuj膮cych silne ci艣nienie (stopy, opuszki palc贸w, 艂okcie itd.), dobrze jest rozwini臋ta szerokokom贸rkowa, gruba sie膰 w艂贸kien kolagenowych.
Tam, gdzie sk贸ra jest poddawana znacz膮cemu rozci膮ganiu
( tylna strona stopy, twarz itd.), sie膰 kolagenowa jest delikatniejsza. Elastyczne w艂贸kna powtarzaj膮 kierunek w艂贸kien kolagenowych.
W艂贸kna kolagenowe i elastyczne formuj膮 odporn膮 ram臋 sk贸ry i razem z mi臋dzykom贸rkow膮 substancj膮 nadaj膮 jej j臋drno艣膰 i wytrzyma艂o艣膰. Rama przypomina tr贸jwymiarow膮 sie膰, do kt贸rej przymocowane s膮 wszystkie strukturalne sk艂adniki dermy i kom贸rki.
Mo偶e na dzisiaj ju偶 dosy膰 informacji, bo troch臋 si臋 rozpisa艂am.
Zapraszam jutro na drug膮 cz臋艣膰 informacji na temat naszej sk贸ry, kt贸ra, jak si臋 okazuje wcale nie jest tylko nasz膮 zewn臋trzn膮 pow艂ok膮.
Pozdrawiam - Gra偶yna
______________________________________________________

Komentarze